Aşk'ın ne hali?

Küçükken pek daha genişti çevremiz, daha fazla samimiydik, daha fazla içtendik. Küçük bedenler takılıp düştüğünde kaldırmayı bilirdik, öyle uzaklardan koşup gelirdik ki elinden tutup kaldırabilmek için, hani şimdi bakıp geçtiğimiz, dikkat etsene dediğimiz günlerin bi 20 sene öncesi. Hele birde ufacık kalbimizle birşeyler duyuyorsak karşıda ki ufaklığa elini tutmak şimdilerin aşkıydı sanki.

Her yaş'ın aşkı bambaşka duygularla çıkardı açığa. Bebekken oyuncaklarımızı paylaşarak, yürüdüğümüzde birlikte koşarak, ilk okul çağlarında yediklerimizi paylaşarak daha sonralar duygularımıza yenilerek sevmeye başlardık karşı tarafımızdakini. Taklalar atardık konuşabilmek için, görebilmek için. Belki sokak kenarında arkasından gizlice takip ederdik yada balkona çıkacakmı diye saatlerce bakardık pencereden. Sabahın ilk ışıklarında sokağa çıkıp geçtiği yolu gözlenirdi belki sevgilinin. Sanmıyorum ki 1 kere bile olsun platonik aşk'a yenik düşmeyen olsun. Bence aşkın en derin yaşandığı bir biçim. Açılamıyorsun, söyleyemiyorsun, duyguların seni için için yiyiyor ve sen bunu bile bile geceleri düşünmekten uyuyamıyorsun bile.

Aşk nasıl birşey sorusuna kesin cevabı vermek o kadar zorki. Herkesin bambaşka baktığı, bambaşka şeylerden hoşlandığı, ellerinin titrediği ve bütün vucudunu kaplayan ruh hali.

Yeri gelir midemiz büklüm büklüm olur haber alamadığımızda, yada gözlerimiz dolar. Kimimiz bunu sinir krizleri geçirerek atlatırız yada hiç umursadan uyuruz bile.

Her ne olursa bambaşka birşey aşık olmak, sonu olsa bile hissettiğiniz anda kapatın gözlerinizi ve bırakın akışına.

Çünkü aşk kaç yere yaşanırsa yaşansın her defasında ilk kez oluyormuş duygusu verir insana.

Var olan veya olmayan tüm aşklara :)